စိမ္းစိမ္းစိုစို ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ေန႔တာ ...

တစ္ေန႕ကေပါ႔..

ကၽြန္မေနတဲ႔ ျမိဳ႕ကေလးကေန မိုင္၈ဝနီးပါးကြာေဝးတဲ႔ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕တစ္ခုကို ကားနဲ႔ အလည္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕ကို သြားရင္းနဲ႔ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္မွာ လမ္းမၾကီးကေန ဖဲ႔ဆင္းျပီး လမ္းသြယ္ေလးကေန သြားရတဲ႔ ေက်ာက္လိႈင္ဂူၾကီး တစ္ခုကိုလည္း ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ႔ၾကပါတယ္။ လိႈင္ဂူတစ္ခုလံုး ေက်ာက္ခက္ပန္းဆြဲေတြ၊ ေက်ာက္တိုင္ၾကီးေတြနဲ႔ သိပ္ကို လွပပါတယ္။ ဆန္းျပားစြာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ေက်ာက္ခက္ပန္းဆြဲၾကီးေတြနဲ႔ လွပေဝဆာေနတဲ႔ ေက်ာက္ဂူၾကီးအေၾကာင္းေတာ႔ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔အတူ ေနာက္မ်ားမွ သီးသန္႔ ေရးပါဦးမယ္။ ခုပိုစ္႔မွာေတာ႔ အဲဒီေက်ာက္ဂူၾကီးကို သြားတဲ႔ ေတာင္ေပၚလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိမ္းစိုလွပေနတဲ႔ စိုက္ခင္းေတြ ေတာင္တန္းေပၚက လက္ဖက္ခင္းနဲ႔ ေလွကားထစ္စိုက္ခင္းေတြရဲ႕ ပံုေတြကို မွ်ေဝေပးခ်င္ပါတယ္။

စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ႔ ျမင္ကြင္းဟာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္ႏူးေစႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုရိုးရွိတယ္ မဟုတ္လားေလ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္မျမင္ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစုိ ျမင္ကြင္းေလးေတြကိုလည္း ခ်စ္စြာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္ မွ်ေဝခံစားၾကည္႔ေစခ်င္တာပါ။ ခရီးထြက္ရတာကို ႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ ခုလို စိမ္းစိုေနတဲ႔ ေတာေတာင္ သဘာဝအလွေတြရဲ႔ ျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည္႔ရတာ ဘယ္ခါမွ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ျမင္ကြင္းေတြ ျဖစ္သလို၊ စိတ္ကိုလည္း ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့စြာနဲ႔ ပီတိေတြ  ျဖာျဖာေဝရပါတယ္။

ျမိဳ႕ျပျမင္ကြင္းေတြ ဘယ္ေလာက္တိုးတက္ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ေနပါေစ.. စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ႔ သဘာဝ ေရေျမေတာေတာင္ရဲ႕ အလွေလာက္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ညႊတ္ႏူးေပ်ာ႔ေျပာင္းစြာ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါဘူး။ လတ္ဆတ္တဲ႔ ေလေျပညင္း၊ စိမ္းလန္းတဲ႔ ရႈေမွ်ာ္ခင္းနဲ႔ ျပာျပာလြင္လြင္ေတာင္တန္းၾကီးေတြကသာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ေအးခ်မ္းၾကည္လင္ေစႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း လူအမ်ားက သေဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္ေရးေတြ၊ စီမံကိန္းေတြခ်ျပီး စနစ္တက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္းရေကာင္းမွန္း မသိ ၊ တန္ဖိုးထားၾကရေကာင္းမွန္း နားမလည္သလို၊ သိရက္နဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို အေလးထားလို႔ အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။

ျမိဳ႕ကေနထြက္လာတဲ႔ ပင္မ လမ္းမၾကီးပါ။ လမ္းေဘးဝဲယာတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘယ္ေနရာၾကည္႔ၾကည္႔ ေတာင္တန္းနဲ႔ စိုက္ခင္းေတြ ေျပးမလြတ္ပါဘူး

 ျမိဳ႕ကေနထြက္ျပီး မၾကာခင္မွာဘဲ အစိမ္းေရာင္ျမင္ကြင္းေတြ စပါျပီ။ ဒီေနရာမွာ ကားရပ္ျပီး ဓာတ္ပံုစရိုက္ပါတယ္

ေတာင္ထြတ္မွာ တိမ္ေတြ ဆိုင္းေနျပီး ရစ္ေခြေနတဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးက သိပ္ကိုလွပါတယ္

ဒီလမ္းေလးက ေက်ာက္လိႈင္ဂူကိုသြားဖို႔ ပင္မလမ္းမၾကီးကေန ခြဲထြက္တဲ႔ လမ္းပါ။ ေတာင္ေတြ အမ်ားၾကီးကို ေကြ႔ကာ ဝိုက္ကာနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရတဲ႔ လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုးေဝးေဝးမွာေတာ႔ မိုးကေလးဖြဲဖြဲ ေစြေနေလရဲ႕...

ဒီလို ေျမျပန္႔လမ္းလည္း ျဖတ္ရပါေသးတယ္

လမ္းေဘးဝဲယာက စိမ္းစိမ္းစိုစုိမ်ား

စိုက္ခင္းမ်ား

အေပၚေအာက္ စပါးခင္းမ်ားနဲ႔ ကားသြားလမ္း

ဒီလမ္းကေလးေပါ႔

ခုလို ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးေတြကိုျဖိဳျပီးလည္း လမ္းေဖာက္ထားတာပါ။ အေကြ႔အေကာက္ သိပ္မ်ားတယ္..

ေတာင္ေျခရြာကေလးမ်ား

ဖ်ာခ်ပ္ကေလးေတြ ခင္းထားသလို

ေလွကားထစ္ေလးေတြ

စိုက္ထားလိုက္ပံုမ်ား

ဒီလို စီရီစိမ္းစိုေနတဲ႔ ေျပာင္းပင္ေလးေတြၾကည္႔ျပီး ေျပာင္းဖူးပင္ကေလးေတြ တန္းစီလို႕ ေအာ္ပစ္လုိက္ခ်င္စရာ  း)

စမ္းေခ်ာင္းကေလးနဲ႔ စိုက္ခင္းစိမ္းစိမ္း

စပါးခင္း စုိစုိ

လမ္းေဘးဝဲယာတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေတာင္တန္းေတြပါမက်န္ စိုက္ခင္းေတြၾကီးပါဘဲ

ဒါက လက္ဖက္ခင္းေတြ

ေလွကားထစ္ လက္ဖက္ခင္းမ်ား

ဟိုးေတာင္ထပ္က အပင္ေတြက ထင္းရူးပင္ေတြျဖစ္ျပီး ေလွကားထစ္နဲ႔ စိုက္ထားတာက လက္ဖက္ခင္းေတြျဖစ္ပါတယ္...

ေတာင္ေတြ ေတာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ဝိုင္းရံေနတာပါဘဲ 

ခပ္ေဝးေဝးက မိႈင္းျပျပ ရြာကေလးေတြကို ၾကည္႔ရတာကိုက လြမ္းစရာလိုလို

ပံုေတြမွာၾကည္႔ရင္ ေတြ႕ႏိုင္တာတစ္ခုက ဘယ္ပံုမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတာင္ေတြမပါတဲ႔ပံု မရွိသေလာက္ ကၽြန္မသြားတဲ႔ေနရာဟာ ေတာင္တန္းအထပ္ထပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားရတဲ႔ ခရီးျဖစ္ပါတယ္။ သြားခဲ႔ရတာက တစ္ေန႔တာ ခရီးတိုေလးျဖစ္ေပမဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင္႔  စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈကေတာ႕ တိုင္းတာျပလုိ႔မရေအာင္ ရရွိခဲ႔ျပီး ဒီခရီးကို အျမဲတမ္း တသသ ျဖစ္ေနဦးေတာ႔မွာ ေသခ်ာပါတယ္။  စိမ္းစိုေနတဲ႔ ေတာေတာင္ရႈခင္း၊ စိုက္ခင္းမ်ားေၾကာင္႔ ကၽြန္မ စိတ္ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့ခဲ႔ရသလို ဒီခရီးကေန ကၽြန္မ ရိုက္ယူခဲ႔တဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစို ရႈခင္း ျမင္ကြင္း၊ စိုက္ခင္းေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြက စာဖတ္သူေတြကို စိတ္ႏွလံုး ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့ေစႏိုင္တယ္ ဆိုခဲ႔ရင္ပဲ  ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ရပါျပီရွင္...

( ဒီခရီးမွာ သြားၾကည္႔ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာက္လိႈင္ဂူအေၾကာင္းကို မၾကာခင္မွာ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပေပးသြားပါ့မယ္ရွင္. )

ညလယ္ယံမွ အသက္ရွဴသံ

ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူမနားထဲသို႕ တုိးညင္းေသာ အသက္ရႈသံ ဖြဖြေလးက အိပ္မက္ထဲမွာလိုလို ၾကားေနရသည္။ သူမ အိပ္မက္မက္ေနသည္လား။ ထိုအသက္ရႈသံကို အိပ္မက္ထဲမွာ ၾကားေနရတာလား၊ အျပင္မွာ တကယ္ ၾကားေနတာလား ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနမိသည္။ မိမိကိုယ္ကိုလည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္လား ႏိုးေနသည္လား မေသခ်ာ ။ အိပ္တစ္၀က္ႏိုးတစ္၀က္ ျဖစ္ေနတာျဖစ္မည္။ သို႕ေသာ္ မ်က္လံုးက ဖြင္႕လို႔ မရသလို၊ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း လႈပ္ရွားလို႔ မရ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ သူမလက္က ေဘးနားက ဖက္လံုးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အိပ္ရာက ႏိုးလာေအာင္ ျပန္ႏိုးယူလိုက္ရသည္။ အိပ္မက္၏ အျပင္ဘက္ကမၻာ လက္ရွိ သူမ အခန္းေလးထဲသို႕ စိတ္၊ ခႏၶာတစ္ခုလံုး ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးကို ဖြင္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ တစ္ခန္းလံုး မဲေမွာင္ တိတ္ဆိတ္လို႕ေနသည္။ မအိပ္ခင္က သူမ အခန္းမီးကို ပိတ္ထားခဲ႕သည္ဘဲ။ သို႕ေသာ္ အိပ္မက္ထဲမွာ ၾကားရသည္ဟု ထင္ေနခဲ႔ေသာ အသက္ရႈသံ တိုးဖြဖြက အျပင္မွာ တကယ္ကိုၾကားေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူမ သိသြားေသာအခါ ၾကက္သီးေမြးညွင္းမ်ား ေထာင္ထသြားေအာင္ လူတစ္ကိုယ္လံုး ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္သြားေတာ႕သည္။ ဟုတ္ပါ႕မလား ဆိုေသာစိတ္ျဖင္႕ ေသခ်ာ နားစိုက္ေထာင္ေလ ထိုအသက္ရႈသံတိုးတိုးေလးက ပိုသိသာေလ။ သူမနားထဲ သဲသဲကြဲကြဲ ပိုၾကားရေလ ျဖစ္လာသည္။


“ဘုရားေရ” ဒါဟာ တကယ္ပါဘဲ… အိပ္မက္ထဲမွာ ၾကားေနရတာ မဟုတ္ဘဲ၊ အျပင္မွာ တကယ္ကို ၾကားေနရတာပါလား .. သူမ အခန္းထဲ ဘယ္ေနရာကေန အသက္ရႈသံ ထြက္ေပၚေနတာပါလိမ္႔။  တံခါးေတြကို အျမဲတမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ အလံုပိတ္ျပီးမွ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္တတ္ေသာ သူမ အခန္းထဲသို႔ သက္ရွိတစ္ေကာင္တစ္ေလမွ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ေသခ်ာတာက အသက္ရႈသံ တိုးတိုးေလးကို တကယ္ၾကားေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအသက္ရႈသံက ေျခရင္းဘက္ဆီမွ ထြက္ေပၚလာေနတာ ျဖစ္ျပီး အေမွာင္ထဲမွာ သူမ ေခါင္းေလးကို မသိမသာေထာင္၍ အားစိုက္ၾကည္႕မိေသာ္လည္း ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဲေမွာင္လို႕ေနသည္။ သူမ ေျခဖ်ား၊ လက္ဖ်ားမ်ားလည္း ေအးစက္လုိ႕လာသည္။ အိမ္ကလူေတြ ၾကားေအာင္ ေအာ္ဟစ္လုိက္ရမည္လား စဥ္းစားမိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ ေအာ္လိုက္တုန္း ယခုအသက္ရႈသံ ထြက္ေပၚလာေနေသာ အရာဆီမွ သူမကို တစ္ခုခု လုပ္လိုက္ေလမည္လား ဆိုတာကို စဥ္းစားမိျပန္ေတာ႕ အသံပင္ မထြက္ရဲေခ်။ ျပီးေတာ႔ ေအာ္လိုက္ရင္လည္း အိမ္ကလူေတြ ရုတ္တရက္ ခ်က္ျခင္းႏိုးဖို႕က မေသခ်ာျပန္။ ဒီခ်ိန္ဆို အားလံုး အိပ္ေမာက်ေနေလာက္ေပျပီ။ ထိုအခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ခုခုျဖစ္မသြားဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။

သူမအခန္းထဲ လူတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ၀င္ေနတာလား။ ေတြးမိျပန္ေတာ႕ တုန္လႈပ္စိတ္ျဖင္႔ ေခၽြးေစးမ်ားပင္ ျပန္စျပဳလာသည္။ အခန္းထဲမွ ထိုသူသည္ သူမ အသက္အႏၱရာယ္ကို ရန္ရွာဖို႕လား။ ပစၥည္းလိုခ်င္တဲ႕သူလား။ ကယ္ေတာ္မူပါ။ သူမ ဘာလုပ္ရမွာပါလိမ္႕။ ဒီပံုအတိုင္း မိုးလင္းေအာင္ ထိုင္ေစာင္႕ေနရမည္လား။ အိုး.. ဒီအသက္ရႈသံ ထြက္ေပၚေနေသာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိေနတာ ေသခ်ာသည္႕ ဒီအခန္းထဲ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ မနက္မိုးလင္းခ်ိန္ထိ သူမ ေစာင္႕ေနႏိုင္ပါ႕မလဲ။ အခန္းမီးကို ဖြင္႕လုိက္ခ်င္ေသာ္လည္း မီးခလုပ္က ကုတင္ႏွင္႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာမို႕ ထိုေနရာထိ ေရာက္ေအာင္ သြားဖို႕က ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းရမည္။ ထိုသို႕ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္လို႕ သူမဆီက လႈပ္လႈပ္ရွားရွား အသံၾကားလွ်င္ ထိုအသက္ရႈသံ ထြက္ေနေသာ အရာက သူမကို တစ္ခုခု မလုပ္ဘူးလို႕ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္ပါ႕မလဲ။ သူမ ကုတင္နားတစ္၀ိုက္တြင္ မီးျခစ္လို၊ အင္မာဂ်င္စီလိုက္လို အရာမ်ိဳးလည္း တစ္ခုမွ ယူမထားမိ။ သူမဆီက တစ္စံုတစ္ရာ အသံထြက္သြားမည္စိုး၍ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးထလာေသာ ပက္လက္ အေနအထားအတိုင္း တစ္လက္မမွ်ပင္ မလႈပ္ရွားရဲေတာ႔ဘဲ ျငိမ္ေနရသျဖင္႔ တစ္ကိုယ္လံုးပင္ ေတာင္႔တင္းလာသည္။

ထူးဆန္းတာက အသက္ရႈသံ ထြက္ေပၚေနေသာ အရာမွာ လႈပ္ရွားမႈ ရွိဟန္မတူ။ အသက္ရႈသံ မွန္မွန္သာ ထြက္ေပၚေနေသာ္လည္း အျခားဘာသံမွ မၾကားရသည္႕ျပင္ ၄င္းအသံမွာ သူမကုတင္ေျခရင္း တစ္ေနရာတည္းမွ ျငိမ္သက္စြာ ထြက္ေပၚေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကည္႔ရသည္မွာ သူမ ႏိုးေနမွန္းသိေသာေၾကာင္႕ ျငိမ္သက္စြာ ပုန္းေနျခင္းလား.။ သို႕တည္းမဟုတ္ သူမ လႈပ္ရွားမႈကို တိတ္ဆိတ္စြာ ေစာင္႕ၾကည္႕ေနျခင္းလား မသိႏိုင္ျပန္။ ေၾကာက္ရြံ႔မႈက လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ေအးခဲေစမတတ္ ျဖစ္ေစကာ အာေခါင္မ်ားပင္ ေျခာက္ေသြ႔ အက္ကြဲလာသည္ဟု သူမ ထင္သည္။ အိုး ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတုိင္း ျငိမ္ေနမည္ဆိုလွ်င္ ေၾကာက္တာႏွင္႕ အသက္ပါသြားလိမ္႕မည္။ တစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ႕မည္။ ဘာလုပ္ရမည္လဲ။ မီးခလုတ္ ေျပးဖြင္႕ရမည္လား၊ ေအာ္ဟစ္လိုက္ရမည္လား။ စဥ္းစားရင္းမွ သူမ ဘာလုပ္ရမည္ ဆိုတာကို သိသြားေတာ႕သည္။

သူမ ခႏၶာကိုယ္ကို အသံမျမည္ေအာင္ ေျဖးေျဖးေလး ၾကြလိုက္ျပီး ေျခေထာက္၂ဖက္ကို ကုတင္ေအာက္သို႕ အသာအယာ ခ်လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ ၂ဖက္လံုး ကုတင္ေအာက္ ေရာက္ျပီး၊ တစ္ကိုယ္လံုး ေျခေထာက္ေပၚ အားျပဳလို႕ရတာႏွင္႕ အခန္းတံခါးရွိရာကို တန္းျပီးေျပးေတာ႕သည္။ မျမင္ရေအာင္ မဲေမွာင္ေနေသာ္လည္း သူမ အျမဲ ေနလာေသာ အိပ္ခန္း၏ ေနရာ အေနအထား အားလံုး သူမ အလြတ္ရေနျပီးသား ျဖစ္သည္။ အခန္းတံခါးေပါက္ ေရာက္တာႏွင္႕ လက္ကိုင္ကို ဆြဲဖြင္႕ကာ တံခါးကို ျပန္ေဆာင္႕ပိတ္ခဲ႕ျပီး သူမ ေမာင္ေလး၂ေယာက္ အိပ္ေသာအခန္းသို႕ ေျပးကာ တံခါးကို အားကုန္ထုေတာ႔သည္။ သူမ မိဘမ်ား အခန္းတံခါးကိုလည္း သြားထုျပန္သည္။ အသံအက်ယ္ၾကီးျဖင္႕လည္း ေအာ္ႏိုးသည္။ သူမ တံခါးထုသံ၊ ေအာ္သံမ်ားေၾကာင္႕ တစ္အိမ္လံုး အထိတ္တလန္႔ ႏိုးလာၾကရေလသည္။ အိမ္က ထမင္းခ်က္ ေဒၚၾကီးေအးႏွင္႔ အိမ္အကူ မိလံုးတို႕ပါမက်န္ အားလံုး အိပ္မႈန္စုန္မြားျဖင္႕ ႏိုးထလာၾကကာ သူမကို ဘာျဖစ္တာလဲ ဟု ၀ိုင္းေမးၾကေလသည္။ အျဖစ္အပ်က္ကို ေမာၾကီးပန္းၾကီး သူမ ရွင္းျပေသာအခါ အားလံုးက ထိတ္လန္႔ အံ႕အားသင္႔စြာ စဥ္းစားၾကေလသည္။ အျပင္လူ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ လံုျခံဳလွေသာ သူတို႔အိမ္ထဲသို႕ ဘယ္လိုသူစိမ္း၊ သုိ႔မဟုတ္ သူခိုးက ၀င္ေရာက္ ေနႏိုင္ပါနည္း။

ေမာင္ႏွစ္ေယာက္က ဧည္႕ခန္းနံရံမွာ အလွခ်ိတ္ထားေသာ ေငြဓါးႏွစ္လက္ကို သြားဆြဲယူလာၾကသလို ေဖေဖကေတာ႔ အင္မာဂ်င္စီလိုက္ႏွင္႕အတူ သူ႕လက္ကိုင္ဖုန္းကို ယူလာသည္။ တစ္ခုခုဆို ခ်က္ျခင္း ဖုန္းေကာက္ဆက္ဖို႕ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေဒၚၾကီးေအးက အ၀တ္ေလွ်ာ္တုတ္ကို သြားယူလာကာ မိလံုးကေတာ႔ ၾကက္သြန္လွီးသည္႔ ဓါးအေသးေလးကို ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ဆြဲယူလာခဲ႔သည္။ လူအစုၾကီးျဖင္႔ သူမ အခန္းရွိရာကို ခ်ီတက္ၾကျပီး အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ကာ မီးခလုပ္ကို ေမာင္ေလးအငယ္မွ သြားဖြင္႕လိုက္ျပီး သူမအခန္းထဲကို လွည္႕ပတ္ ရွာေဖြၾကေတာ႕သည္။ ကုတင္ေျခရင္းဘက္ ေရာက္သြားေတာ႕ ေမာင္ေလး ဆီမွ “ဒီမွာ ဒီမွာ လာၾကည္႕စမ္းပါဦး” ဟု အသံထြက္လာေသာအခါ ထိုေနရာသို႕ အားလံုး အေျပးအလႊားေရာက္သြားျပီး ၾကည္႔လိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ႔ သူမ ကုတင္ေပၚမွ ျပဳတ္က်ေနေသာ ေစာင္ေပၚတြင္ အက်အန တက္အိပ္ကာ အသက္မွန္မွန္ရႈရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ “ေၾကာင္တစ္ေကာင္”။

“ ဟင္. ဒါ ဟိုဘက္အိမ္က ေၾကာင္မ ေရႊ၀ါေလးပါလား ” ေဒၚၾကီးေအးထံမွ အသံထြက္လာသည္။ “ဟိုဘက္အိမ္က ေၾကာင္က ဘယ္လိုလုပ္ သမီးအခန္းထဲ ေရာက္ေနတာလဲ” သူမက မေက်မနပ္ ေမးေတာ႕ “ညေနက ထမင္းစားခန္းေရွ႕ကေန သူ ျဖတ္သြားတာေတာ႕ ေတြ႔လိုက္တယ္ .. ေဒၚၾကီးလဲ သူ႕အိမ္သူ ျပန္သြားျပီ ထင္ေနတာ လက္စသပ္ေတာ႕ သမီးအခန္းထဲ ေရာက္ေနတာကိုး.. ” ထိုအခါမွ အားလံုးလည္း သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ျပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖစ္ကာ သူမကို စေနာက္ၾကေတာ႕သည္။ သူမေၾကာင္႔ တစ္အိမ္လံုးလည္း အိပ္ပ်က္သြားရျပီ မဟုတ္ပါလား။ အေစာတုန္းကေတာ႕ ေၾကာက္လြန္း၍ အသက္ပင္ မရႈမိေအာင္ ျဖစ္ခဲ႕ရေသာ သူမမွာ ခုေတာ႔ ဘယ္သူ႕ေဒါသထြက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္လာကာ ေနာက္ဆံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေၾကာင္ကို ဂုတ္ကေန ကိုင္ဆြဲကာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ တစ္ခ်က္ ရိုက္ထည္႔လိုက္ျပီး မိလံုးလက္ထဲ ထိုးထည္႕လုိက္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိေတာ႕သည္။

( ဒီဝတၳဳတိုေလးက တစ္ျခားဆိုဒ္တစ္ခုမွာ အရင္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ဝတၳဳေလး ျဖစ္ပါတယ္။)

ခ်စ္ေသာ ဧရာဝတီ

ကၽြန္မတို႕ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ သိပ္ကို ဂႏၱဝင္ဆန္ လွပတဲ႔ သူမ ရွိပါတယ္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ရွိေနတဲ႔ သူမပါ။ သူမဆိုတာ တစ္ျခားေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ သိပ္လွတဲ႔ ဧရာဝတီျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္က စလို႔ ျမစ္ဖ်ားခံစီးဆင္းျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္း ေအာက္ပိုင္း တို႔ကို ျဖတ္သန္းကာ ေနာက္ဆံုးမွာ ပင္လယ္ၾကီးထဲ စီးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔ ျမန္မာျပည္သူစစ္စစ္ သူမဟာ ခမ္းနားတဲ႔ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဧရာဝတီျမစ္ကို သိပ္သေဘာက်မိပါတယ္။

ဧရာဝတီျမစ္ၾကီး ျဖတ္သန္းစီးဆင္းတဲ႔ ျမိဳ႔ေတြ ေရာက္ေလတိုင္းျမစ္ျပင္ကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္ရတဲ႔ ရႈခင္းေကာင္းေကာင္း ေနရာမ်ိဳးကို ေရာက္ေအာင္ သြားတတ္ခဲ႔ပါတယ္။ အားမာန္အျပည္႔နဲ႔ တည္ျငိမ္စြာ စီးဆင္းေနတဲ႔ ျမစ္ေရကိုျမင္ရတိုင္း ခြန္အားေတြ တိုးပြားလာတယ္လို႔ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ ခံစားမိပါတယ္။ ေမခ ေမလိချမစ္ႏွစ္စင္းဆံုလို႕ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ ျမစ္ဧရာအေၾကာင္း ဟိုယခင္က အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ေရးခဲ႔ဖူးပါေသးတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ဧရာဝတီျမစ္ အေၾကာင္း ျပန္ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာရတာက ျပီးခဲ႔တဲ႔ လပိုင္းက အိမ္အျပန္မွာ ျမစ္ၾကီးနား၊ ဗန္းေမာ္စတဲ႔ ျမိဳ႕ေတြအေရာက္မွာ ဧရာဝတီျမစ္ရဲ႕ ရႈခင္းေပါင္းစံုက အလွေတြနဲ႔အတူ ျမစ္ဆံုအထိ သြားေရာက္လို႔ ဓာတ္ပံုေတြ မ်ားစြာ ရိုက္ယူခဲ႔ပါတယ္။ သို႕ေပမဲ႔ ကံဆိုးစြာဘဲ ျမစ္ၾကီးနား၊ ျမစ္ဆံု ၊ ကရိန္ေနာ္နဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေဒသက ဓာတ္ပံုေတြအားလံုး ၈၀%နီးပါးဟာ ကင္မရာထဲကေန မင္မိုရီစတစ္ထဲ အကူးမွာ ပ်က္စီး ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ က်န္ေနတဲ႕ ၂၀%ထဲက ပံုေတြနဲ႔ ပိုစ္႔ေတြတင္ျဖစ္ခဲ႔႔ပါတယ္။ အခုလည္း ဧရာဝတီျမစ္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္မထံမွာ က်န္ရွိထားသေလာက္ေလး ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

 

ျမစ္ၾကီးနားမွာ ကၽြန္မေက်ာင္းတက္ခဲ႔စဥ္က ကၽြန္မတို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုေတြ ျမစ္ဆိပ္မွာ အျမဲတမ္း သြားသြားထိုင္တဲ႔အက်င္႔ ရွိပါတယ္။ ဧရာဝတီဟာ တစ္ခါတစ္ရံ စိမ္းလဲ႔ၾကည္လင္ ေနတတ္သလို ေနေရာင္ျဖာက်ခ်ိန္မွာေတာ႔ ေငြေရာင္ဖိတ္လက္ေနတတ္ျပန္တဲ႔အခါ ျမစ္ျပင္ၾကီးက သိပ္ကိုလွပတဲ႔ ျမင္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္. တစ္ဖက္ကမ္းက ညိဳမိႈင္းမိႈင္း ေတာင္တန္းၾကီးေတြကလည္း ေဆြးရိပ္သန္းစရာ လြမ္းစရာ ရႈခင္း ျဖစ္ေနတတ္ခဲ႔သလို ျမစ္ျပင္က ကၽြန္းလယ္မွာ ကူးခတ္ေပ်ာ္ပါး ေဆာ႕ကစားေနတဲ႔ အနီေရာင္ ဟသၤာငွက္ေလးေတြကို ေတြ႔ရတာက်ျပန္ေတာ႔ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းေနျပန္ပါတယ္။ သိပ္လွတဲ႔ ျမစ္ဧရာရဲ႕ အလွဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ ဘယ္ေတာ႔မွ ၾကည္႔မဝတဲ႔ ရႈခင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အျခားျမိဳ႕ေတြမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ျဖစ္လို႔ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕နဲ႔ ေဝးသြားတဲ႔အခါမွာလည္း အျမဲျမင္ခဲ႔ရတဲ႔ ဧရာဝတီျမစ္ရဲ႕ အလွဟာ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးထဲမွာ အျမဲတမ္း စိုးမိုးထားခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္မွာထိုင္ခဲ႔ခ်ိန္ေတြ ျမစ္ျပင္ရဲ႕ ေငြေရာင္ဖိတ္လက္ေနခ်ိန္ေတြ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းက မႈန္ျပျပေတာင္တန္းၾကီးေတြ၊ သဲေသာင္အျပန္႔ က်ယ္က်ယ္ၾကီးေတြ၊ တစ္ဖက္ကမ္းက စိုက္ခင္း စိမ္းစိမ္းေတြ၊ ေဆာင္းမနက္ခင္း ႏွင္းမႈန္ေတြေအာက္က အျဖဴေရာင္အေငြ႔ေတြ ေဝေနတတ္တဲ႔  ျမစ္ျပင္စိမ္းစိမ္း၊ လွပစီရီေနတတ္တဲ႔ ကမ္းစပ္က ေက်ာက္တံုးေတြ စသျဖင္႔ ျမင္ကြင္းေတြအားလံုးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနတတ္ခဲ႔ပါတယ္။ မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္က်ေတာ႔ ျမစ္ဆိပ္နဲ႔ သိပ္ေဝးလြန္းတဲ႔အတြက္ စစ္ကိုင္းတံတားၾကီးကိုျဖတ္ခ်ိန္ရယ္ မင္းကြန္းသြားခ်ိန္ရယ္ကလြဲလို႕ ဧရာဝတီျမစ္ဆီကို ကၽြန္မ မေရာက္ျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ  ျမစ္ဧရာကို မေတြ႔ရတာ အေတာ္ ၾကာသြားခဲ႔ပါတယ္။ ဟိုတစ္ေလာက အိမ္ျပန္မွာ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ကို အလည္ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းကို ဧရာဝတီျမစ္ကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရတဲ႔ ေနရာကို လိုက္ပို႕ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုျပီး လိုက္ပို႔ခိုင္းမိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္မကို ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ရဲ႕ သေဘာၤဆိပ္ကို လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ႔ စက္ေလွဆိပ္၊ သေဘၤာဆိပ္ဆုိတဲ႔အတိုင္း သေဘၤာေတြ၊ စက္ေလွေတြ၊ လူေတြ ၊ ေစ်းဆိုင္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ႔ ျမစ္ဆိပ္ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရတာေၾကာင္႔ ဓာတ္ပံု နည္းနည္းသာ ရိုက္ယူခဲ႔ပါတယ္။

အိုးေတြ ေရာင္းေနတဲ႔ ျမစ္ဆိပ္ကမ္းက ဆိုင္

ျပီးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို " ဧရာဝတီ ျမစ္ျပင္ရဲ႕ အလွကို လူေတြ စက္ေလွေတြ၊ သေဘၤာေတြ စတဲ႔ အတားအဆီး၊ အမိႈက္သရိုက္မရွိဘဲ လြတ္လပ္က်ယ္ေျပာစြာ ျမင္ရတဲ႔ ရႈခင္းမ်ိဳး ၾကည္႔ခ်င္တာ " လို႕ ထပ္မံေတာင္းဆိုမိပါတယ္။ ဒီေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ေနရာတစ္ခုကို လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သိပ္လွတဲ႔ ဧရာဝတီျမစ္ကို ကၽြန္မ တစ္ဖန္ ျပန္ျမင္ခြင္႕ရခဲ႔ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ႔ ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ႔ ဧရာဝတီျမစ္ကို ဓာတ္ပံုေတြ အားရပါးရ ရိုက္ယူခဲ႔မိပါတယ္။

ခ်ဥ္စပ္ေျမအိုးျမီးရွည္...

ကၽြန္မမွာ ဝယ္ထားတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ေျမအိုးေလးတစ္လံုး ရွိပါတယ္။ ေျမအိုးဆိုေပမဲ႔ စဥ္႕အဝါေရာင္ေလး သုတ္ထားပါတယ္။ ဝယ္ထားျပီး အသံုးမျပဳရေသးတဲ႔ အသစ္စက္စက္ေလးပါ။

ဒီအုိးေလးေပါ႔

အဲဒီအိုးေလးကို အသံုးခ်ခ်င္ေတာ႔ ေျမအိုးျမီးရွည္လုပ္စားဖို႔ အၾကံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အိုးထဲကို ဝက္သားကို ပါးပါးလွီးျပီး ကၽြန္မရဲ႕ ေျမအိုးေလးနဲ႔ ေရထည္႔၊ အသားပါးပါးလွီးထားတာထည္႔၊ ဆား၊ အသားမႈန္႔တို႔ကိုထည္႔ျပီး ပြက္ပြက္ဆူေစပါတယ္။

ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ အသားျပဳတ္ရည္

ေျမအိုးထဲထည္႔ဖို႔ အေပၚက ပဲငပိႏွစ္မ်ိဳးကို ဇြန္း၂ႏွစ္ဇြန္းခန္႔  ဟင္းအိုးထဲထည္႔ပါတယ္။ အစပ္ၾကိဳက္သူမ်ား မ်ားမ်ားထည္႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ ဆီတိုဟူး (အခ်ိဳ႕ တိုဟူးခ်ဥ္ ေခၚသည္) ကို အရည္ေဖ်ာ္ထည္႕ပါတယ္။

ဒါကေတာ႔ ေျမအိုးျမီးရွည္ထဲ ထည္႔မဲ႔ အဆာပလာ ဘာညာကိြကြေတြပါ။  စာရင္းခ်ေရးရရင္
အျဖဴေရာင္တြန္႔တြန္းေလးေတြက ေက်ာက္ပြင္႕႔၊ မိႈ၊ ၾကြက္နားရြက္မိႈေျခာက္၊ပန္းေျခာက္၊ ငံုးဥ၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ မုန္ညွင္း၊ ပဲပင္ေပါက္၊ ဥနီ၊ ငံုးဥ၊ ေျပာင္းဖူး၊ ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ပဲျပား (တိုဟူးျဖဴ) စတဲ႔ အရာမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အသီးအရြက္ကို အဆင္ေျပတာ ထည္႔ႏိုင္ပါတယ္ေနာ္။

ခ်ဥ္တဲ႔ အရသာရဖို႕အတြက္ မုန္ညွင္းခ်ဥ္ကိုလည္း ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။

မုန္႕ဖတ္ (ျမီးရွည္) ကို ျပဳတ္ထားပါတယ္. ျမီးရွည္အလံုးၾကီးအစား အေသးကိုသာ ကၽြန္မက ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္